ஈராக்கில் நெருக்கடி: எங்கள் மாணவர் கலந்துரையாடல் வழிகாட்டி பயன்படுத்த.
உங்கள் உலாவியில் இந்த காட்சி. பங்கு: பேஸ்புக் மைஸ்பேஸ் 'to digg Stumbleupon பிரமாதமா
வீக்லி செய்திமடல்
ஜூன் 18, 2014
Google மூலம் வகுப்பறை அறிமுகம்
மேலும் bookbags, சிவப்பு பேனா, அல்லது வீட்டு உணவு நாய்கள். இப்போது ஆசிரியர்கள் கற்பிக்க இன்னும் நேரம் மற்றும் மாணவர்கள் கற்று கொள்ள இன்னும் நேரம் இருக்கிறது. வகுப்பறை கல்விக்கான Google Apps வரும் ஒரு புதிய, இலவச கருவியாக உள்ளது. அதை ஆசிரியர்கள் உருவாக்க உதவும் விரைவில் பணிகள் ஏற்பாடு, திறமையாக கருத்துரை வழங்க, மற்றும் எளிதாக தங்கள் வகுப்புகள் தொடர்பு டாக்ஸ், டிரைவ் மற்றும் ஜிமெயில் weaves.
வகுப்பறை செப்டம்பர் கல்வி பயனர்கள் அனைத்து Google Apps கிடைக்கும்.
டெய்லி எடிட்டிங் மாணவர்களின் திறனை வளர்க்கிறது!
ஒவ்வொரு நாள் திருத்து பயிற்சிகள், எழுத்து, முதலீடு, இலக்கண, இலக்கண 10 பிழைகள் கண்டறிய மற்றும் சரிசெய்ய மாணவர்கள் சவால்.
கிரேட் ஜூன் தலைப்புகள்:
சார்லஸ் ஆர் ட்ரூ
Fallingwater
கிறிஸ் வான் Allsburg
கல்வி செய்திகள்
பொது பள்ளி நன்மைகள் பெரும்பாலும் சமூக, நாம் அந்த சரி தான்
முன்னாள் கல்வி பயில்கிறார்கள் மாணவர் ஜோர்ஜி பூர்மன் அவர்கள் பெரிய, அதே வயதில் குழுக்கள் குழந்தைகள் இருந்து முடிவு என்று நம்புகிறேன் "முக்கியமான சமூக" பற்றி அவர்கள் மேல் உண்மையான, கற்றல் பற்றி குறைவாக பராமரிக்கும், பல ஹிந்தி தள்ளுபடி, எவ்வித கேள்வியுமின்றி பொது கல்வி ஒப்புதல் தெரிவித்தார்.
பேப்பர் "கன்" உண்மையான பிரச்சினை, எட்டு வயது கெட்ஸ்
ஆசேர் பால்மர், ஒரு நியூயார்க் நகர பள்ளி ஒரு எட்டு வயதான சிறப்பு தேவைகளை மாணவர், சுற்றப்பட்ட வரை காகித செய்யப்பட்ட ஒரு பொம்மை "துப்பாக்கி" மற்ற குழந்தைகள் அச்சுறுத்தப்படுகின்றனர் வெளியேற்றப்பட்டார், நியூயார்க் போஸ்ட் தெரிவித்துள்ளது.
உச்ச நீதிமன்றம் கூறியுள்ளது மத இடங்களை பட்டமளிப்புகள் வெளியே வைத்து
உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு விஸ்கான்சின் பொது பள்ளி மாவட்டத்தில் ஒரு தேவாலயத்தில் உயர்நிலை பள்ளி பட்டம் விழாக்களில் நடத்த தவறு என்று ஒரு மத்திய முறையீட்டு நீதிமன்றம் ஆளும் மறு பரிசீலனை எதிரான முடிவு செய்துள்ளது.
பாடம் திட்டமிடல்
மாணவர் கலந்துரையாடல் கையேடு: ஈராக்கில் நெருக்கடி
மத்திய கிழக்கில் வன்முறை தொடர்பாக மாணவர்கள் 'விமர்சன சிந்தனை கேட்கும் இந்த சுருக்கம் மற்றும் அதனுடன் இணைந்த கலந்துரையாடல் கேள்விகளை பயன்படுத்துங்கள்.
சுதந்திர தினம் பாடங்கள் மற்றும் செயல்பாடுகள்
தளங்கள், விளையாட்டு மற்றும் அமெரிக்க சுதந்திர தேசமானது எப்படி கற்று என்று படிப்பினைகளை.
கோடை வேடிக்கை பாடம்: ஒரு ரோலர் கோஸ்டர் சவாரி எடுக்க
தரம் 3-12 மாணவர்கள் ஒரு ரோலர் கோஸ்டர் வடிவமைத்து வெற்றி அதை சோதிக்க.
மேலும் பாடம் தேடல் பொருள் திட்டமிட்டுள்ளது நாள் எங்கள் பாடம் திட்டங்கள் ஆராய.
ஆரம்பகால குழந்தைப்பருவ
நாட்டுப்பற்று பரேட்
குழந்தைகள் ஒரு சிறப்பு "சுதந்திரம்" அணிவகுப்பு இந்த பட்டம் மற்றும் எரித்து செய்து நேசிக்கும்.
எதிர்கால சந்ததிக்கு கவிதைகள்: ஓஹோ ஐக்கிய அமெரிக்கா!
ஜூலை நான்காம் நம் நாட்டில் மதிப்பு குழந்தைகளுக்கு கற்று கொடுக்க சரியான நேரம் ஆகிறது.
என் சிறப்பு கடிதங்கள்
குழந்தைகள் தங்கள் தொடங்குவதை அடிப்படையில் ஒரு அழகான கைவினை செய்கின்றன.
இங்கே இன்னும் குழந்தை பருவத்திற்கு உள்ளடக்கத்தை பார்க்கவும்.
நிபுணத்துவ அபிவிருத்தி
பத்து கிரேட் End-of-Year/Summer இலக்குகள்
ஆசிரியர் பி.ஜே. Caposey ஆசிரியர்கள் தனிப்பட்ட வளர்ச்சி உதவுகிறது மற்றும் அவர்கள் பணியாற்றும் குழந்தைகள் பயனடைவார்கள் என்று 10 சவால்களை காட்டுகிறது.
புதிய தளத்திற்கு கல்வியாளர்கள் தங்கள் நடைமுறையில் மேலெழுந்து உதவுகிறது
திறமை பயனர்கள் பணி வீடியோ கைப்பற்ற மற்றும் பாதுகாப்பாக கருத்துக்களை பெற பயிற்சியாளர்கள் பகிர்ந்து கொள்ள அனுமதிக்கிறது.
தள விமர்சனம்: TimeToast
இங்கே இரண்டு கல்வி மற்றும் மாணவர்கள் பாடங்களை பல்வேறு கற்றல் வலுப்படுத்த பயன்படுத்த முடியும் என்று ஒரு சுலபமாக பயன்படுத்த காலக்கெடு தயாரித்தல் வளம் தான்.
எங்கள் பேராசிரியர் தேவ் தவறாதீர்கள். பத்திகள் மற்றும் வகுப்பறை மேலாண்மை குறிப்புகள்.
தொழில்நுட்ப
பயன்பாடு விமர்சனம்: விரைவு முக்கிய
இந்த இலவச பயன்பாடு ஆசிரியர்கள் தர செலவிட நேரம் கீழே வெட்டி அவர்களுக்கு அறிவுறுத்தல் மற்ற அம்சங்களில் கவனம் செலுத்த வாய்ப்பு.
தள விமர்சனம்: நினைவூட்டு 101
இந்த தளம் கல்வி மாணவர்கள் மற்றும் பெற்றோர்கள் தொடர்பு வைத்து ஒரு பயனுள்ள மற்றும் பாதுகாப்பான வழி வழங்குகிறது.
கட்டுண்ணாதவர்களுக்கல்ல: விசார்ட்ஸ் மற்றும் பன்றிகள் கவிதைகள் ஊறுகாய்
திறன்கள் படித்து: அடையாளம் ரைம், ரிதம், மற்றும் பங்கு கொடு (தரங்கள் 3-6)
நிர்வாகிகள்
டாக்டர் லிஞ்ச் கேளுங்கள்: சிறந்த கற்பித்தல் தலைமையை அபிவிருத்தி
அதிபர்கள், ஒரு பள்ளி அறிவுறுத்தல் மற்றும் பாடத்திட்டத்தை கவனித்து மேலாண்மை ஒரு முக்கிய பங்கு வேண்டும்.
பள்ளி விநியோக நிறுவனம் ஸ்பீடு குழந்தைகள் ஆதரவு
இலக்கு வாங்கிய ஒவ்வொரு Yoobi பள்ளி வழங்கல் உருப்படியை, நிறுவனம் தேவை ஒரு வகுப்பறையில் ஒரு பொருளை பங்களிக்கும்.
பாதுகாப்பு பயிற்சி: ஒரு மாவட்டத்தில் பயணம்
ஓர் ஓஹியோ மாவட்டத்தில், ஒரு உயர் தரமான பயிற்சி முயற்சியை நன்றி ஊழியர்கள் தயார் மற்றும் மாணவர் பாதுகாப்பு அதிகரிப்பு கண்டுள்ளது.
நமது காப்பக நிர்வாகி பத்திகள் தேடவும்.
EdWorld செலாவணி
அத்தகைய பாடம் திட்டங்களை, நியூட்டனின், வார்ப்புருக்கள், கற்பிக்கும் வழிகாட்டிகள் மற்றும் அசல் கல்விசார் பொருட்கள் விற்க! உங்கள் கோப்புகளை பதிவேற்ற மற்றும் விலை அமைக்க. விற்பனை நடவடிக்கை மேடையில் நடைபெறும், மற்றும் நாம் வாங்குவோர் உடனடியாக இறக்கம் வழங்கும். அது எளிது!
நீங்கள் நாள் எமது அடுத்த ஆசிரியர் இருக்க முடியும்?
வகுப்பறையில், மற்றும் நீங்கள் தனிப்பட்ட செய்ய ஒரு சில சுவாரஸ்யமான உண்மைகள் உங்கள் வெற்றிகளை பகிர்ந்து. பின்னர் கருத்தில் உங்களை 'to இங்கே கிளிக் செய்யவும்.
தினம் ஒரு சிற்பி வடித்த சிற்பம் எங்கள் ஆசிரியர் பாருங்கள்!
Schoolnotes.com
இந்த இலவச தளம், பதவியை வீட்டுப்பாடத்தை, உருவாக்க மற்றும் flashcards பகிர்ந்து, நிகழ்வுகளின் நாட்காட்டி வைத்து ஆவணங்கள், படங்கள் மற்றும் URL கள் பதிவேற்ற. உங்கள் SchoolNotes பக்கம் புதுப்பிக்க போது மாணவர்கள் மற்றும் பெற்றோர்கள் அறிவித்தல் பெறுகின்றன.
|
Friday, 27 June 2014
education
மாவட்ட மாறுதல் கலந்தாய்வுக்கான முன்னேற்பாடுகள் குறித்த அறிவுரைகள்
தொடக்கக் கல்வி - பொது மாறுதல் - 2014ம் ஆண்டுக்கான இடைநிலை / பட்டதாரி ஆசிரியர்களுக்கான இணையதள வழி மாவட்ட மாறுதல் கலந்தாய்வுக்கான முன்னேற்பாடுகள் குறித்த அறிவுரைகள்...
தொடக்கக் கல்வி - பொது மாறுதல் - 2014ம் ஆண்டுக்கான இடைநிலை / பட்டதாரி ஆசிரியர்களுக்கான இணையதள வழி மாவட்ட மாறுதல் கலந்தாய்வுக்கான முன்னேற்பாடுகள் குறித்த அறிவுரைகள்; மாவட்ட மாறுதல் கோரி விண்ணப்பித்துள்ள ஆசிரியர்கள் தவிர இதர ஆசிரியர்கள் யாரேனும் கலந்தாய்வுமையத்தில் இருந்தால் அவ்வாசிரியர் மீது ஒழுங்கு நடவடிக்கை எடுக்க இயக்குனர் உத்தரவு.
Thursday, 26 June 2014
தமிழ்நாடு அரசின் கைவிட்டுப் போகிறதா பள்ளிக் கல்வித் துறை?
You are here: Home தமிழ்நாடு அரசின் கைவிட்டுப் போகிறதா பள்ளிக் கல்வித் துறை?
தமிழ்நாடு அரசின் கைவிட்டுப் போகிறதா பள்ளிக் கல்வித் துறை?
கோடை விடுமுறைகளுக்குப் பின்னர் பள்ளிகள் திறந்துவிட்டன. பொதுத் தேர்வு முடிவுகளைப் பார்த்தவர்களுக்கு வியப்போ வியப்பு! நகரங்களின் அனைத்து வசதிகளையும் பெற்றுப் படிப்பவர்களுக்கு இணையாக, கிராமப்புறப் பள்ளிகளின் பிள்ளைகளும் அதிக மதிப்பெண்கள் பெற்றிருக்கிறார்கள். ஏழைப் பள்ளி, அரசுப் பள்ளி, கார்ப்பரேசன் பள்ளி என்று இளக்காரமாகப் பார்த்தவர்கள், தனியார் பள்ளி பற்றிப் பெருமையாகப் பேசியவர்கள் எல்லாம் இன்று வியப்போடு பார்க்கிறார்கள். இந்த வேறுபாடுகள் நீங்கியதற்குக் காரணம் சமச்சீர் கல்வியே என்பதை இப்போதுதான் தமிழகம் உணரத் தொடங்கியிருக்கிறது.
ஆனால் எப்போதும் வேற்றுமைகளைத் தோற்றுவிப்பதிலேயே குறியாக இருப்பவர்களும், ஏற்றத் தாழ்வுகளில் இன்பங் காணுகிறவர்களும் சும்மா கிடப்பார்களா? போதாக்குறைக்கு கல்வித் துறை இன்று பணம் கொழிக்கும் துறை! அதிலும், ப்ரீ கே.ஜி., எல்.கே.ஜி சேர்க்கவே லட்சக்கணக்கில் பணத்தை வைத்துக் கொண்டு, விண்ணப்பம் வாங்குவதற்கே பெரும் அதிகாரிகளும், பணக்காரர்களும் இரவெல்லாம் சாலையில் படுத்திருந்து இடம்பிடிக்கும் போது, அரசுப் பள்ளியிடமிருந்து எதை வேறுபடுத்திக் காட்டிப் பணம் பிடுங்க முடியும்? மேலும், மற்ற பிள்ளைகளைவிட என் பிள்ளை மேல் என்று பெருமை பேசுவதற்கு பள்ளிகளின் பெயர்களும், அவர்களும் கட்டியிருக்கும் தொகையும் தேவையாயிருக்கிறதென்று பெற்றோர்களும் நினைக்கிறார்களாமே! இதுதான் சாக்கென்று, இத்தனை நாள் மெட்ரிக்குலேசன் பள்ளி நடத்தி வந்தவர்கள் அதனினும் சிறப்பான சமச்சீர் கல்வி வந்தபிறகு, இரண்டும் இல்லாமல் சி.பி.எஸ்.இ-க்குப் போகிறார்கள் என்று ஆங்காங்கிருந்து தகவல்கள் வரத் தொடங்கின.
அது குறித்த தகவல்களை விசாரித்த போது தான், நடப்பது சிறிய அளவில் அல்ல என்பது புரிந்தது. மாநில அரசின் கண்காணிப்பில், கட்டுப்பாட்டில் இருந்த மெட்ரிக்குலேசன் பள்ளிகள் கொத்துக் கொத்தாக சி.பி.எஸ்.இ முறைக்கு மாறுவதை அறிய முடிந்தது. சி.பி.எஸ்.இ (மத்திய பள்ளிக்கல்வி வாரியம்) பாடத்திட்டத்திற்கு மாறுவது என்பது வெறும் பாடத்திட்ட மாற்றம் மட்டுமல்ல. மாறாக, தமிழக அரசின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்தே விலகிச் செல்லுதல் ஆகும். இந்நிலை தொடர்ந்தால் அரசுப் பள்ளிகள் தவிர எதன் மீதும் தமிழக அரசின் பள்ளிக் கல்வித்துறைக்குக் கட்டுப்பாடு இருக்காது. அரசுப் பள்ளிகளின் எண்ணிக்கை எவ்வளவு? தனியார் பள்ளிகளின் எண்ணிக்கை எவ்வளவு என்பதை யோசித்துப் பார்த்தால் உங்களுக்கு நடக்க இருக்கும் ஆபத்தின் பரிமாணம் விளங்கும். இதை வேறு வார்த்தைகளில் சொல்லவேண்டுமென்றால் மாநில அரசின் கையில் இருக்கும் தொடக்கக் கல்வி, பள்ளிக்கல்வி உள்ளிட்டவை சத்தமில்லாமல் மத்திய அரசின் கைக்குப் போய்விடும்.
இந்திய அரசியலமைப்பின் தொடக்க காலத்தில் கல்வித்துறை மாநிலப் பட்டியலில் தான் இருந்தது. பின்னர் அவசர கால நிலையின் போது மத்திய மாநில அரசுகளுக்குப் பொதுவான பொதுப்பட்டியலுக்குக் கொண்டுசெல்லப்பட்டது. அடக்குமுறைக் காலத்தில் பெரிதாக எழ முடியாத எதிர்ப்பு, பின்னாளில் கிளம்பியபோதும், பொதுப் பட்டியலிலிருந்து அதை மாநிலப் பட்டியலுக்கு மாற்ற மத்திய அதிகார வர்க்கம் தயாராக இல்லை. மேலும், தன்னுடைய கரங்களை கல்வித் துறையை நோக்கி நீட்டி, அதனை கபளீகரம் செய்யவே முயன்றது. இதன் மூலம் மாநில உரிமைகளை நசுக்குவதுடன், இந்தித் திணிப்பிலும் எதிர்ப்பின்றி வெற்றி கண்டுவிடலாம். பாடத்திட்டத்தில் மாநிலங்களின் பண்பாடு, இனம், மொழி குறித்தவையெல்லாம் கிஞ்சிற்றும் இடம்பெறாது. இப்போது பொறுப்பேற்றுள்ள பி.ஜே.பி. அரசு ஒரு பாடத்திட்டத்தில் திருத்தம் செய்தாலே போதுமானது, வெகு எளிதில் நாடுமுழுக்க காவி விதைகளை பிஞ்சு மனதில் தூவி விடலாம்.
இத்தகைய ஆபத்தான போக்கை முளையிலேயே கெல்லி எறியாவிட்டால், மாநில சுயாட்சிக்கு அல்ல; மாநிலங்களின் அடிப்படை உரிமைகளுக்கே மீண்டும் சுழியத்திலிருந்து தான் போராட்டங்கள் தொடங்கப்பட வேண்டியிருக்கும். மாநில அரசுகள் என்ற அமைப்பையே கலைத்துவிட வேண்டும்; பல்வேறு பண்பாடுகள் என்ற அடையாளங்களை அழித்துவிட்டு ஒரே அகன்ற பாரதம் உருவாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டுள்ள மோடியின் அரசுக்கு இத்தகைய வாய்ப்புகளெல்லாம் தானாகக் கனிந்த மரங்கள் போல! மறைமுகமாக நடைபெறும் இந்தப் பிரச்சினையில் போதுமான அளவு இன்னும் சமூக அமைப்புகள் கவனம் செலுத்தாமல் இருக்க, 09.05.2014 அன்று கூடிய திராவிடர் கழகத் தலைமைச் செயற்குழு இப்பிரச்சினை குறித்த தொடக்க அடியினை எடுத்து வைத்துள்ளது.
மேல்நிலைப் பள்ளி வரை தமிழைக் கட்டாயம் படித்திட வேண்டும் என்ற இன்றைய கல்வித் திட்ட முறையைத் தவிர்க்கும் வகையிலும் தமிழ்நாடு அரசின் சமச்சீர் கல்வி முறையிலிருந்து தவிர்க்கவும் சி.பி.எஸ்.இ கல்வி முறைக்கு மாறும் போக்கு தமிழ்நாட்டில் அதிகரித்து வருவதை இக்கூட்டம் சுட்டிக்காட்டி, தமிழ்நாடு அரசு மத்திய அரசின் துணையோடு இதில் தலையிட்டு தடுத்து நிறுத்த ஆவன செய்யுமாறு இச் செயற்குழுக்கூட்டம் தமிழ்நாடு அரசை வலியுறுத்துகிறது என்ற இந்தத் தீர்மானம் திராவிடர் கழகம் இப்பிரச்சினையைக் கையில் எடுத்துள்ளது என்பதற்கான நம்பிக்கைக் கீற்றாகும். இந்நிலையில் இந்தப் பிரச்சினையின் முழுப் பரிமாணத்தையும் விளக்க கல்வியாளர்களை அணுகினோம். சமச்சீர் கல்விப் பாடத் திட்டத்தினை உருவாக்கியதில் முக்கியப் பங்கு வகித்த பேராசிரியர் அ.கருணானந்தம் அவர்கள் கூறும் போது, சமச்சீர் கல்வியை நோக்கிய முதல் அடியாக விளங்குவது இந்தப் பொதுப்பாடத்திட்டம். இது தமிழ்நாட்டில் அதுவரை இருந்து வந்த நான்கு வகையான பாடத்திட்டங்களை (எஸ்.எஸ்.எல்.சி, மெட்ரிக்குலேசன், ஆங்கிலோ இண்டியன், ஓரியண்டல்) ஒன்றிணைத்து உருவாக்கிய பாடத்திட்டமாகும். இது தரமற்றதாக உள்ளது என்னும் குற்றச்சாட்டு தவறானதும், கண்டிக்கத்தக்கதுமாகும். சமச்சீர் கல்வி என்பது சி.பி.எஸ்.இ. பாடத்திட்டத்தை முன்மாதிரியாகக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்டது. நீதிமன்றமும் இதை ஏற்றுக்கொண்டு உறுதிப்படுத்தியுள்ளது. சில பள்ளிகள் தற்போது சி.பி.எஸ்.இ.க்கு மாறக் காரணம் சமச்சீர் கல்விப் பாடத்திட்டம் அல்ல. அப்பள்ளிகளின் வணிக நோக்கமே என்று குற்றம் சாட்டினார்.
சமச்சீர் கல்விப் பாடத்திட்டத்திற்காக சட்ட ரீதியாகவும், மக்கள் மத்தியிலும் போராடியதோடு மட்டுமல்லாமல், பொதுப் பள்ளிகளுக்காகத் தொடர்ந்து குரல் கொடுத்து வரும் பொதுப் பள்ளிகளுக்கான மாநில மேடையின் பொதுச் செயலாளர் பிரின்ஸ் கஜேந்திர பாபுவிடம் கேட்டபோது, அவர் மெட்ரிக் பள்ளிகள் தொடங்கப்பட்ட வரலாற்றிலிருந்து தொடங்கினார்.
தமிழ்நாட்டில் அரசினுடைய பாடத் திட்டமாக எஸ்.எஸ்.எல்.சி., ஓ.எஸ்.எல்.சி. இருந்த காலகட்டத்தில், பல்கலைக் கழகப் பாடத் திட்டமாக மெட்ரிகுலேசனும், ஆங்கிலோ இண்டியனும் பாடத்திட்டமாக இருந்தது. இவையிரண்டும் எஸ்.எஸ்.எல்.சி.யைவிட உயர்ந்தவை; இதனைப் படித்தால், பல்கலைக் கழத்திற்குச் செல்ல முடியும் என்ற ஒரு எண்ணம் மக்கள் மத்தியில் இருந்தது. இது திட்டமிட்டு காலனி ஆதிக்கத்தில் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு செயல்பாடாகும்.
இந்தியா விடுதலை பெற்று ஒரு குடியரசாக ஆன பிறகு, தன்னுடைய பாடத் திட்டங்களை உருவாக்கி, எல்லோருக்கும் நல்ல கல்வியைக் கொடுக்க வேண்டும் என்ற முயற்சியை மேற்கொண்டது.
அதனுடைய விளைவாக, 1970களில் மால்கம் ஆதிசேஷய்யா அவர்கள் துணைவேந்தராக இருந்த காலகட்டத்தில் சென்னைப் பல்கலைக்கழகம், இனி நாங்கள் பள்ளிக் கல்வியில் கவனம் செலுத்தவேண்டிய அவசியம் கிடையாது. நாங்கள் உயர்கல்வியைத் துறையை எடுத்துக் கொள்கிறோம்; பள்ளிக் கல்வியை அரசு பார்த்துக் கொள்ளட்டும் என்றது. இதற்குமுன் மெட்ரிக் பள்ளிகள் சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது.
ஆனால், அன்றைய அரசு இவர்களை மாநிலப் பாடத்திட்டத்தோடு இணைப்பதற்குப் பதிலாக,- மெட்ரிக்குலேசன் வாரியம் என்ற ஒன்றை உருவாக்கி, அதில் எல்லா மெட்ரிக்குலேசன் பள்ளி முதல்வர்களையும் உறுப்பினர்களாக்கி, அதற்கு ஒரு தனி அந்தஸ்தைக் கொடுத்து மெட்ரிக் பள்ளிகள் சுயநிதி ஆங்கில வழிப் பிரிவுகளாக இருக்கும் என்று சொல்லிவிட்டார்கள். ஆங்கிலோ இண்டியன் பள்ளிகளைப் பொறுத்தவரையில், அதில் படிப்பதற்கும் ஆங்கிலோ இண்டியன்கள் இல்லை. அவற்றுக்கென்று தனித்த சிறப்பான பாடத்திட்டமும் எதுவும் இல்லை.
அரசு உருவாக்கிய முத்துக்குமரன் குழு மேற்கொண்ட ஆய்வில், நான்கு பாடத்திட்டங்களின் உள்ளடக்கம் ஒன்றாகவே இருப்பதும், தனித்தனியான இந்தப் பெயர்களால் மாணவர்கள் மத்தியில் ஏற்றத் தாழ்வு ஏற்படுவதைத் தவிர வேறு பயன் எதுவும் இல்லை என்றும் கண்டறியப்பட்டது. எல்லோருக்கும் பொதுவான ஒரு பாடத்திட்டம் என்பது சரியானதாக இருக்கும் என்ற அடிப்படையில்தான் புதுப் பாடத்திட்டமான சமச்சீர் கல்வி என்று நாம் கூறும் பொதுப்பாடத்திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தினார்கள் என்று விளக்கினார்.
சமச்சீர் கல்விப் பாடத்திட்டத்தைவிட சி.பி.எஸ்.இ பாடத்திட்டம் சிறந்ததா?
சி.பி.எஸ்.இ. பள்ளிகள் எனபது மத்திய அரசு ஊழியர்களின் பிள்ளைகள் வசதிக்காக உருவாக்கப்பட்ட பள்ளிகள் ஆகும். அவை இந்தியா முழுவதும் உள்ள பொதுக்கல்விக்கான பாடத்திட்டம் அல்ல என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
சி.பி.எஸ்.இ. பாடத்திட்டத்தில் படித்தால் வளமான எதிர்காலமும் வேலைவாய்ப்பும் கொட்டிக்கிடக்கின்றன என்னும் மக்களின் அறியாமை இவர்களுக்கு ஒரு வாய்ப்பாகிவிட்டது. எனவே, ஏழை மக்களை ஈர்க்கவே இந்தப் பள்ளிகள் தற்போது இந்த மாற்றத்தை விரும்புகின்றன. பொதுப் பாடத்திட்டத்தைக் கொண்டு வந்துள்ள சூழலில் அவர்கள் தங்களது வணிகத்தைப் பெருக்குவதற்கு ஒரு புதிய பாடத்திட்டத்தை நோக்கிச் செல்ல வேண்டியுள்ளது என்ற பேராசிரியர் கருணானந்தத்தின் குற்றச்சாட்டைத் தான் பிரின்ஸ் கஜேந்திரபாபுவும் வழிமொழிகிறார்.
பள்ளி நிர்வாகத்தினுடைய பார்வையைப் பொறுத்தவரைக்கும், எஸ்.எஸ்.எல்.சி. என்ற ஒரு பாடப்பிரிவு இருந்த காலகட்டத்தில், மெட்ரிக் பள்ளிப் படிப்பு உயர்ந்தது என்று சொல்லி மக்களை ஏமாற்ற முடிந்தது; இப்பொழுது இரண்டிற்கும் ஒரே பாடத் திட்டம் என்றால், நாங்கள் ஏன் கூடுதலாகப் பணம் செலுத்தவேண்டும் என்று மக்களிடையே விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டுள்ளது. சமச்சீர் கல்வி வந்து, இரண்டு, மூன்று தேர்வுகள் நடைபெற்றதும், அரசுப் பள்ளியில் படிக்கும் மாணவ -மாணவிகள், மெட்ரிக் பள்ளியில் படிக்கும் மாணவ -மாணவிகளைவிட அதிக மதிப்பெண் பெற்றதைப் பார்த்தனர்.
பிறகு, ஏன் தங்களுடைய பிள்ளைகளை மெட்ரிக் பள்ளியில் படிக்க வைக்கவேண்டும் என்ற எண்ணம் அவர்களுக்கு வந்தது. மெட்ரிக் பள்ளிகளுக்கு ஏற்பட்ட பயத்தின் காரணமாக, தங்களுடைய சந்தை போய்விடுமோ என்கிற காரணத்தினால், சி.பி.எஸ்.இ.க்கு மாறிவிடுகிறார்களே தவிர, இவர்கள் பாடத் திட்டத்தை ஆய்வு செய்து, சி.பி.எஸ்.இ. தான் சிறந்த பாடத் திட்டம் என்று நிரூபித்து அதற்கு மாறவில்லை.
சி.பி.எஸ்.இ.-க்கு மாறவேண்டும் என்றால், 2005 ஆம் ஆண்டு என்.சி.ஆர்.டி. புதிய கல்வித் திட்டத்தைக் கொடுத்தவுடன், அதனடிப்படையில் தயாரிக்கப்பட்ட பாடத் திட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்டு, அப்பொழுதே சி.பி.எஸ்.இ.க்குச் சென்றிருக்கலாமே! என்றும் கேள்வியெழுப்புகிறார்.
பெற்றோர் விரும்புவதால்தான் இப்படி பாடத்திட்டங்களை மாற்றுவதாக சில பள்ளி நிர்வாகங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
இது குறித்துக் கேட்டபோது, இல்லை என்று ஆதாரத்தோடு மறுக்கிறார் பிரின்ஸ் கஜேந்திரபாபு.
குறிப்பாக ஒரு விஷயத்தைச் சொல்ல வேண்டுமானால், சென்னை வேப்பேரியில் ஒரு மெட்ரிக்குலேசன் உயர்நிலைப் பள்ளி உள்ளது. 175ஆண்டுகள் பாரம்பரியமான ஒரு பள்ளி அது. அந்தப் பள்ளி மெட்ரிக் பள்ளியாக இருந்தது. கடந்த ஆண்டு அந்தப் பள்ளி அய்.சி.அய்.சி. பள்ளியாக மாறுவதற்காக முயற்சி செய்து, பள்ளி நிர்வாகம் பெற்றோர்களுக்கு ஒரு சுற்றறிக்கையை அனுப்பியது. உடனே பெற்றோர்கள் ஒன்று சேர்ந்து, ஒரு சங்கமாக உருவாக்கி, அந்தச் சங்கத்தின் சார்பாக நிர்வாகத்திற்கு ஒரு நோட்டீசைக் கொடுத்தார்கள்.
அந்த நோட்டீசில், நீங்கள் எந்த வகையில் இந்தப் பாடத்திட்டம் என்பது சி.பி.எஸ்.இ., அய்.சி.அய்.சி. பாடத்திட்டத்தைவிட குறைந்தது என்று சொல்ல வருகிறீர்கள். உங்களிடம் அதற்கான ஒப்பாய்வு ஏதாவது இருக்கிறதா? அப்படி இருந்தால், அந்த ஒப்பாய்வினை எங்களுக்குத் தெரியப்படுத்த வேண்டும். அப்படி தெரியப்படுத்தாமல், நீங்கள் இந்த முயற்சியில் ஈடுபடக்கூடாது என்று சொல்லியிருந்தார்கள்.
இந்த நோட்டீஸ் கிடைத்த இரண்டு வாரத்தில், பள்ளி நிர்வாகம் ஏற்கெனவே கொடுத்த சுற்றறிக்கையைத் திரும்பப் பெறுகிறோம் என்று இன்னொரு சுற்றறிக்கையை அனுப்பினார்கள்.
அப்படிச் செய்த பிறகு, மறைமுகமாகப் பெற்றோர்களை அழைத்து, கட்டாயப்படுத்தி அய்.சி.அய்.சி.யில் சேர வைத்திருக்கிறார்கள்.
உடனே, நடந்தவற்றை விளக்கி அந்தப் பெற்றோர் சங்கம், பள்ளிக் கல்வி இயக்குநருக்கு ஒரு மனு கொடுத்தது. ஒரே பள்ளி வளாகத்தில் இன்னொரு சி.பி.எஸ்.இ. பள்ளி தொடங்குவதோ, அல்லது அய்.சி.அய்.சி. பள்ளி தொடங்குவதோ அல்லது இருக்கிற பள்ளியை அய்.சி.அய்.சி.யாக மாற்றுவதோ எங்களுக்கு ஏற்புடையதாகத் தெரியவில்லை. எனவே, அரசு இதற்கு என்.ஓ.சி. கொடுக்கக் கூடாது என்று சொல்லியிருந்தார்கள்.
இதிலிருந்து இரண்டு செய்திகள் தெரியவருகின்றன.
ஒன்று, பெற்றோர்கள் விரும்பி மாறுகிறார்கள் என்பது தவறு என்பதற்கு இது ஒரு சான்று.
இரண்டாவது, நிர்வாகத்திடம் எந்தவிதமான ஒப்பாய்வு அறிக்கையும் கிடையாது. இவர்கள் பாடத் திட்டத்தையெல்லாம் ஆய்வு செய்யவில்லை. ஒரு வணிக நோக்கத்திற்காகத்தான் மாறுகிறார்கள் என்பதற்கும் இதுவே சான்று என்றும் போட்டுடைத்தார்.
வணிகம் என்பதைத் தாண்டி இதனால் பள்ளி நிர்வாகங்களுக்கு வேறு ஏதேனும் ஆதாயம் இருக்கிறதா? என்ற சந்தேகமும் நமக்கு இல்லாமலில்லை.
மக்கள்தொகை காரணமாக மாணவர்களின் எண்ணிக்கை உயர்ந்து வரும் சூழலில் அரசு ஏராளமான பொதுப் பள்ளிகளை உருவாக்க வேண்டும். ஆனால், அரசு உருவாக்கவில்லை. அந்தப் பணிகளை தனியார் பள்ளிகளிடம் தாரை வார்க்கின்றனர். ஆனால் தனியார் பள்ளி நிர்வாகங்களோ தமிழ்நாட்டிற்குள் உள்ள பொதுப் பாடத்திட்டத்திலிருந்தும் தமிழ்நாடு அரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தும் விடுபடவே இவ்வாறு செய்கின்றனர் என்கிறார் பேராசிரியர் அ.கருணானந்தம். இந்தக் கருத்து உண்மைதான் என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது பிரின்ஸ் கஜேந்திரபாபு தரும் தகவல்.
சி.பி.எஸ்.இ., பாடத்திட்டத்தைப் பொறுத்தவரையில், ஒரே ஒரு தென்மண்டல அலுவலர்தான் இருக்கிறார். தென் மண்டலம் என்று சொன்னால், கர்நாடகா, கேரளா, தமிழ்நாடு, ஆந்திரப் பிரதேசம், அந்தமான் நிகோபார் இவை அனைத்தும் சேர்ந்தது தென்மண்டலம். இதற்கு ஒரு மண்டல அலுவலர்தான். இவருடைய அலுவலகம் சென்னை அண்ணா நகரில் உள்ளது.
இவருடைய பணி என்னவென்றால், பாடத்திட்டத்தை பின்பற்றுகிறார்களா என பார்ப்பது, சுற்றிக்கைகளைக் கொடுப்பது, தேர்வு முடிவுகளை வெளியிடுவது போன்றவைதான். அவருடைய பணியாகும். நாள்தோறும் நடைபெறும் நிர்வாக நடவடிக்கையில் அவர் தலையிடமாட்டார். மாநில அரசுதான் தலையிட வேண்டும். ஆனால், மாநில அரசும் சி.பி.எஸ்.இ. நிர்வாகத்தில் தலையிடவில்லை. தங்களுடைய கட்டுப்பாட்டில் அதனை வைத்துக்கொள்ளவில்லை.
எனவே, சி.பி.எஸ்.இ. பாடத்திட்டத்திற்கு மாறிவிட்டால், யாரும் நம்மைக் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள் என்பது ஒரு காரணமாகும்.
இரண்டாவதாக, தமிழ் மொழி இல்லாமல் படித்து முடித்துவிடலாம்; இதனைத் தாண்டி மாநில அளவில் கல்விக் கட்டணத்திற்கென்று அளவுகோல் உண்டு. கண்காணிக்க அதிகாரிகள் உண்டு. கட்டமைப்பு உண்டு. இவை எதுவும் அங்கு கிடையாது. யாரும் அதற்காக முறையிடவுமில்லை; மாநில அரசும் தலையிடவில்லை. இதெல்லாம் பள்ளி நிர்வாகங்களுக்குக் கிடைக்கும் வசதிகள்.
இப்படி தனது கட்டுப்பாட்டிலிருந்து சி.பி.எஸ்.இ முறைக்கு மாறுவதைத் தடுத்து பள்ளிக் கல்வித் துறையை மாநில அரசு காக்க முடியாதா? தமிழ்நாடு அரசு ஆங்கிலவழியில் கல்வி கொண்டுவருவதாக சொன்னதுகூட மெட்ரிக் பள்ளிகளின் மாற்றத்துக்குக் காரணமாக இருக்குமா?
இல்லை. ஏனென்றால், அரசு ஆங்கிலவழிக் கல்வி கொண்டுவருவதாக அறிவிக்கும் முன்பும் பின்பும் கூட தடையின்மை சான்று கோரி பல பள்ளிகளின் சார்பில் மனு கொடுத்திருந்தார்கள். பல பள்ளிகளுக்குத் தடையின்மை சான்றும் வழங்கப்பட்டிருந்தது. அதற்குப்பிறகு சி.பி.எஸ்.இ. சார்பில் தடையின்மை சான்று தேவை இல்லை என்று திருத்தம் கொண்டுவந்துவிட்டார்கள். எனினும் திருத்தப்பட்ட விதிகளின்படி மாநில அரசு அல்லது யாராவது ஒருவர் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார்களானால், அப்போதுதான் தடையின்மை சான்று வாங்க வேண்டும் என்று உள்ளது. எனவே, மாநில அரசு இந்தப் பள்ளிகளின் வணிக நோக்கத்தையோ, ஒரே பள்ளி வளாகத்தில் இரண்டு பாடத்திட்டங்கள் கூடாது என்பதையோ எடுத்துக்காட்டி அங்கீகாரம் கொடுக்கக் கூடாது என்று எதிர்ப்புக் காட்டினால், திருத்தப்பட்ட விதிகளுக்குப்பிறகுகூட சி.பி.எஸ்.இ.யால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்கிறார் பிரின்ஸ். இது குறித்து பேரா.கருணானந்தம் குறிப்பிடும் போது, சி.பி.எஸ்.இ. பாடத்திட்டத்திற்கு மாறுவதைத் தடுக்க வேண்டும் என்றால் முன்பு இருந்ததைப் போல் ஆறாம் வகுப்பு முதல்தான் தொடங்க முடியும். அதுவும் மாநில அரசின் அனுமதி பெற்றுத்தான் தொடங்கப்பட முடியும் என்ற விதிமுறைகளை மீண்டும் கொண்டு வர மாநில அரசு முயற்சி எடுக்க வேண்டும். ஆனால் மாநில அரசு இதையெல்லாம் தடுக்க முயற்சிகள் எதையும் எடுப்பதாகத் தெரியவில்லை. அரசு தனியார் கல்வி நிர்வாகங்களுக்குத் துணைபோகவே விரும்புகிறது என்று உண்மை நிலையை எடுத்துக் கூறுகிறார்.
கல்வி என்பது பொதுப்பட்டியலில் இருக்கிறது. பொதுப்பட்டியலில் இருப்பதால் மத்திய அரசு, மாநில அரசு இரண்டுபேருக்குமே உரிமை இருக்கிறது. பொறுப்பும் இருக்கிறது. ஒரே பொருளில் இரண்டு பேரும் சட்டம் கொண்டுவந்தால், மத்திய அரசு கொண்டுவரும் சட்டம்தான் செல்லும். அதே நேரம் பொதுப்பட்டியலில் இருந்தால் மாநில அரசுக்கு உரிமை கிடையாது என்றும் சொல்லமுடியாது. மேலும், கல்வி என்பது பண்பாட்டின் ஒரு கூறு. எனவே, ஒரு மொழிவாரி மாநிலம் என்கிற அடிப்படையில் ஒரு இனத்தினுடைய பண்பாட்டைக் காக்க வேண்டிய பொறுப்பு மாநில அரசுக்கு இருக்கிறது. அந்த வகையில் கல்வியை பண்பாட்டுடைய ஒரு கூறாகப் பார்த்து அவர்கள் தங்களுடைய உரிமைகளையும், தாங்கள் கல்வித்திட்டம் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதையும் மத்திய அரசுக்குத் தெரிவிக்க முடியும்.
73 நாடுகளைக் கொண்ட பிசா அறிக்கையில், எந்தெந்த நாட்டிலெல்லாம் அரசினுடைய பொறுப்பிலும், செலவிலும் கல்வி கொடுக்கப்படுகிறதோ, அந்த நாட்டில் எல்லாம் குழந்தைகளினுடைய கற்றல் திறமை அதிகமாக இருக்கிறது; எந்த நாட்டிலெல்லாம் தனியார் பள்ளிகள் அதிகமாக இருக்கிறதோ, அங்கே குழந்தைகளின் கற்றல் திறமை குறைவாக இருக்கிறது என்று சொல்கிறார்கள்.
உலகெங்கும் கல்வியாளர்கள் சொல்லும் இந்தக் கருத்து நம் மக்கள் காதில் விழாத வண்ணம் தடுத்துநிற்கும் போலி கவுரவப் போக்குகளும் மாற வேண்டும் என்பதும் உண்மையே!
இந்தப் பிரச்சினையைப் பொறுத்தளவில், பந்து இப்போது தமிழக அரசின் கையில் இருக்கிறது. தன்னிடம் இருந்து பள்ளிக்கல்வித் துறை பறிபோய்விடும் என்ற உண்மையாவது தமிழக அரசுக்குத் தெரியுமா என்பதே சந்தேகமாக இருக்கிறது. ஆனால், இவற்றையெல்லாம் கடந்து, பொதுப் பள்ளிகளையும், அருகமைப் பள்ளிகளையும் அதிகப்படுத்துவதும், பாடத்திட்டத்தைச் செழுமையாக்குவதில் மேலும் கவனம் செலுத்துவதும், மக்களிடம் தனியார் பள்ளிகள் மேல் உள்ள மோகத்தைச் சரி செய்து, அரசுப் பள்ளிகளின் கட்டமைப்பை விரிவாக்கி, ஆங்கில வழிப் பாடம் என்பதை விட மொழியாக இங்கிலீசிற்கு தனியிடம் தந்து பன்மொழி கற்கும் வாய்ப்போடு கூடிய தாய்மொழிக் கல்வி மூலமே உலக அரங்கை நோக்கிப் பயணிக்கலாம் என்ற நம்பிக்கை ஊட்டுவதிலும்தான் சரியான கல்விக்கான பாதை இருக்கிறது.
- சமா.இளவரசன்
உதவி : வை.கலையரசன், ச.பாஸ்கர்
அரசுப் பள்ளிகள் படுகொலைக்கு யாரெல்லாம் காரணம்?
தயவுசெய்து நம் கைகளைக் கொஞ்சம் உற்றுப்பாருங்கள்... வழிகிறது ரத்தம்!
அரசுப் பள்ளிகளின் மரணச் செய்திகளை அத்தனை எளிதாகக் கடக்க முடிவதில்லை. சமீபத்திய மரணம் ராமகோவிந்தன்காட்டில் நடந்திருக்கிறது. வேதாரண்யம் பக்கத்தில் உள்ள கிராமம் இது. அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேல் இங்கு செயல்பட்டுவந்த ஊராட்சி ஒன்றியத் தொடக்கப் பள்ளி இன்றைக்கு மூடப்பட்டுவிட்டது. கடந்த ஆண்டு வரை ஐந்தாம் வகுப்பில் மூன்று மாணவர்களும் இரண்டாம் வகுப்பில் ஒரு மாணவரும் படித்திருந்திருக்கின்றனர். இந்த ஆண்டு ஐந்தாம் வகுப்பு மாணவர்கள் உயர் வகுப்புக்கு வேறு பள்ளிக்குச் சென்றுவிட்டனர். உடன் படிக்கும் துணை யாரும் இல்லாத சூழலில் மூன்றாம் வகுப்புக்கு வந்த அந்தக் கடைசி மாணவனையும் பெற்றோர் வேறு பள்ளியில் சேர்க்க, மாணவர்களே இல்லாத வெறும் செங்கல் கூடாக மாறியிருக்கிறது. வேறு வழியில்லாமல், பள்ளிக்கூடத்தில் பணியாற்றிய இரு ஆசிரியர்களையும் வேறு பள்ளிக்கூடங்களுக்கு மாற்றிவிட்டு, பள்ளிக்கூடத்தை மூடியிருக்கின்றனர்.
பள்ளிக் கல்வி மேலாண்மைத் தகவல் மைய ஆய்வறிக்கையின்படி, தமிழகத்தில் 500 பள்ளிகளில் வெறும் ஐந்து குழந்தைகள் மட்டுமே படிக்கின்றனர். அரசின் அதிகாரபூர்வமான தகவல்கள் ஏதும் இல்லை என்றாலும், கடந்த 10 ஆண்டுகளில் சுமார் 1,000 பள்ளிக்கூடங்கள் தமிழகத்தில் மட்டும் மூடப்பட்டிருக்கின்றன என்கிறது ஓர் ஆய்வறிக்கை. ராமகோவிந்தன்காடு பள்ளிக்கூடம் ஆயிரத்து ஒன்றாக இருக்கலாம். இன்னும் கொஞ்ச நாட்களில் அந்த மூடப்பட்ட வெற்றுக்கட்டிடம் சிதிலம் அடையும். ஒரு பெருமழை நாளில் உத்திரமும் சுவர்களும் உடைந்து குட்டிச்சுவராகும். புதர்களும் புற்றுகளும் வளரும். பாம்புகள் நுழையும். 1,000-க்கும் மேற்பட்ட குழந்தைகளுக்குக் கல்வி கொடுத்த அந்தக் கோயில், நம்முடைய சுயநல வேட்கையையும் சமூக அலட்சியத்தையும் பிரகடனப் படுத்திக்கொண்டு புதர் மண்டிய ஒரு சமாதிபோல் நிற்கும். இந்தியாவின் 100 பள்ளிகளில் 40 பள்ளிகள் இன்றைக்குத் தனியார் பள்ளிகள். அடுத்த சில 10 ஆண்டுகளில் மீதியுள்ள 60 பள்ளிகளும் இப்படிச் சமாதிகள் ஆகலாம்.
பள்ளிக்கூடங்களின் அடிப்படை என்ன?
வெகு நாட்களுக்கு முன் நேரில் கிடைத்த ஓர் அனுபவம் இது. நன்கு படித்த, நல்ல வசதியான பெற்றோர்கள் அவர்கள். நம்மில் பலரையும்போல, அரசுப் பள்ளிக்கூடத்தின் மீது அவர்களுக்கும் ஒவ்வாமை. ஊரின் பெரிய தனியார் பள்ளியில் தங்கள் குழந்தைகளைச் சேர்த்தார்கள். குழந்தை களை உருப்படிகளாகப் பாவிக்கும் சூழலைப் பார்த்து அதிர்ந்து, அடுத்த வகுப்பில் வேறு ஒரு தனியார் பள்ளியில் சேர்த்தார்கள். அங்கும் அதே அதிர்ச்சி. மீண்டும் இன்னொரு தனியார் பள்ளி. தங்கள் குழந்தைகள் சுதந்திரமாக, சந்தோஷமாகப் படிக்க வேண்டும் என்று நினைத்த அவர்களுக்கு மீண்டும் அதே அதிர்ச்சி. மாற்றுக் கல்விமுறையில் கற்பிக்கும் பள்ளிக்கூடங்களில் சேர்த்தார்கள். அங் கும் அவர்களுக்குத் திருப்தி இல்லை. கடைசியாக, குழந்தைகள் வீட்டிலிருந்து தானே படிக்கும் சூழலை உருவாக்கினார்கள். குழந்தைகள் அபாரமாகப் படித்தார்கள். சந்தோஷமாக இருந்தார்கள்.
சில ஆண்டுகள் இடைவெளிக்குப் பின் சமீபத்தில் அவர்களைச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. குழந்தைகள் அரசுப் பள்ளிக்கூடத்தில் சேர்க்கப்பட்டிருந்தார்கள். என்ன விஷயம் என்று கேட்டபோது, அந்தப் பெற்றோர்கள் சொன்னார்கள்: “குழந்தைகள் வீட்டிலிருந்து படித்தபோது பாடப்புத்தகங்களில் இருந்த பாடங்களை நன்றாக உள்வாங்கிக்கொண்டார்கள். ஆனால், சமூகத்தில் என்ன நடக்கிறது என்றே அவர்களால் தெரிந்துகொள்ள முடியாமல் போய்விட்டது. சரி, தனியார் பள்ளிகளில் சேர்க்கலாம் என்றால், அங்கும் இதேதானே நடக்கிறது? அவரவர் வசதி, சமூக அந்தஸ்துக்கு இணையான குழந்தைகளுடன் மட்டுமே படிக்க வாய்ப்புள்ள குழந்தைகளால் அங்கு என்ன கற்றுக்கொள்ள முடியும்? கல்வியின் முக்கிய மான செயல்பாடே சமூகத்தைப் படிப்பதுதான் அல்லவா? ஒரே மாதிரியான மனிதர்களுடன் உரை யாடி, உறவாடும் குழந்தைகளால் எப்படி உலகைப் புரிந்துகொள்ள முடியும்; வாழ்க்கையை எப்படி எதிர்கொள்ள முடியும்?” - முக்கியமான ஒரு கேள்வி இது.
கல்வியின் அடிப்படை இங்கிருந்துதான் ஆரம்பிக்கிறது. அதாவது, ஒரு குழந்தையிடம் உறைந்திருக்கும் ஆற்றலை வெளிக்கொண்டுவந்து சமூகத்தின் வளத்தோடு அதைப் பொருத்துவதில். சமூகத்தைப் படிப்பதிலிருந்தே அதைக் குழந்தை தொடங்க வேண்டும். சக மனிதனின் இன்னல்களை, துயரங்களைப் பார்த்து ஊற்றெடுக்கும் அன்பும் இரக்கமும் கோபமும் எழுச்சியும்தானே சமூக விடுதலைக்கான ஆதாரம்?
தலைமுறைகளின் தவம்
ஒரு அரசுப் பள்ளிக்கூடம் என்பது வெறும் செங்கற் களால் மட்டுமா எழுப்பப்படுகிறது? ஒவ்வொரு பள்ளியின் பின்னணியிலும் எத்தனையெத்தனை மனுக்கள், எத்தனையெத்தனை போராட்டங்கள்? சாலையில் நடக்கும் சக மனிதனின் கால் தடம், தன் காலில் பட்டால் தீட்டு என்று சொல்லி, அவன் தன் இடுப்பில் துடைப்பம் ஒன்றைக் கட்டிக்கொண்டு தன் காலடிச்சுவடுகளைப் பின்புறமாகக் கூட்டியபடியே செல்ல வேண்டும் என்று உத்தரவிட்டிருந்த சமூகம் இது. சாலையில் எங்கேனும் எச்சிலைத் துப்பி விட்டால், தீட்டாகிவிடும் என்று கழுத்தில் மண் கலயத்தைக் கட்டிக்கொண்டுதான் நடக்க வேண்டும் என்று சக மனிதனுக்கு ஆணையிட்டிருந்த சமூகம். இப்படிப்பட்ட சமூகச் சூழலில், எல்லாப் பாகுபாடுகளையும் கடந்து, எல்லோர் வீட்டுப் பிள்ளைகளும் சரிசமமாக உட்கார்வதும் படிப்பதும் சாப்பிடுவதும் உரையாடுவதும் உறவாடுவதும் எத்தனை தலைமுறைகளின் நூற்றாண்டு தவம்? இந்தியாவில் எந்த அமைப்பாலும் உருவாக்க முடியாத சமூகநீதி அமைப்பு அரசுப் பள்ளியில் சாத்தியமானது. அந்த அமைப்புகளைத்தான் இன்றைக்கு ஒவ்வொன்றாகக் கொன்று புதைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.
அரசு மட்டும்தான் காரணமா?
அரசுப் பள்ளிகள் படுகொலைக்கு யார் காரணம்? உடனே நம் பார்வை அரசையும் அரசியல்வாதிகளையும் நோக்கிச் செல்லும். கொஞ்சம் நம் கைகளையும் உற்றுப்பார்க்கலாம். அரசுப் பள்ளிகளின் தோல்விக்கான காரணிகளில் அரசும் அரசியல்வாதிகளும் தவிர்க்கவே முடியாத வர்கள் என்றாலும், அவர்கள் மட்டுமே குற்றவாளிகள் அல்லர். இன்னும் சொல்லப்போனால், முதன்மைக் குற்றவாளிகள் பெற்றோர்களாகிய நாம்தான்.
நூறு ரூபாய் செலவில்லாமல், ஒரு மணி நேரம் காத்திருக்க வைக்காமல் பிள்ளைகளைச் சேர்த்துக்கொள்கின்றன அரசுப் பள்ளிகள். கூடவே, பாடப்புத்தகங்கள், புத்தகப்பையில் தொடங்கி சைக்கிள், மடிக்கணினி வரை வழங்குகின்றன. ஆனாலும், அதிகாலையிலிருந்தே வரிசையில் நின்று காத்திருந்து, லட்ச ரூபாய் கொடுத்து, படாத பாடுபட்டு தனியார் பள்ளிகளில் பிள்ளைகளைச் சேர்த்துவிட்டு, பணம்பிடுங்கிகளிடம் மாட்டிக்கொண்டு புலம்பவே துடியாய் துடிக்கிறோம். ஏன்?
அவலப்போக்கின் ஆரம்பம்
அரசுப் பள்ளிகளில் ஆயிரம் குறைகள் இருக்கின்றன (தனியார் பள்ளிகளைப் போலவே). சீரழிவுக்கு அடிப்படைக் காரணம் என்ன? நம்முடைய பொறுப்பற்றத்தனம். நம் அருகில் இருக்கும் அரசுப் பள்ளி நம் சொத்து; அங்கே பல்லாயிரங்களில் ஆசிரியர்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் சம்பளம் நம் வரிப்பணம்; அங்கே நம் குழந்தைகளுக்குத் தரமான கல்வியைக் கொடுக்க வேண்டியது இந்த அரசாங்கத்தின் அடிப்படைக் கடமை; அதற்காகக் கை உயர்த்திக் கேள்வி கேட்பது நம்முடைய உரிமை என்ற எண்ணம் நம் ஒவ்வொருவருக்கும் இருப்பின் இந்த நிலை ஏற்பட்டிருக்குமா?
சமூகத்தில் யாருடைய குரல்களுக்கு எல்லாம் அதிகாரத்தின் வலு இருக்கிறதோ, அவர்கள் எல்லோரும் இன்றைக்குத் தனியார் பள்ளிகளை நோக்கி நகர்ந்துவிட்டோம். நம்முடைய பிள்ளைகள் அரசுப் பள்ளிகளில் இல்லை. அங்கே என்ன நடக்கிறது என்பது நமக்குத் தெரியாது. அரசுப் பள்ளிகளுக்கும் நமக்குமான தொடர்பு அறுந்துவிட்டது. எஞ்சி இருப்பவர்கள் சமூகத்தின் விளிம்புநிலையில் இருப்பவர்கள். குரல்களற்ற ஏழைகள். காலையில் விடிந்தவுடன் கூலி வேலைக்கு ஓடி, இரவில் வீடு திரும்பும் அவர்களால் யாரை எதிர்த்துக் கேள்வி கேட்க முடியும் அல்லது அவர்கள் கேள்விக்கு என்ன மதிப்பு இருக்க முடியும்?
தயவுசெய்து கொஞ்சம் நம் கைகளை உற்றுப்பாருங்கள்… வழிகிறது ரத்தம்!
- சமஸ், தொடர்புக்கு: samas@thehindutamil.co.in
பணமே இல்லாமல் ஓராண்டு வாழ்க்கை நடத்திய அதிசய பெண்
பணமே இல்லாமல் ஓராண்டு முழுவதும் தனது வாழ்க்கையை நடத்தியிருக்கிறார் ஜெர்மனியைச் சேர்ந்த ஓர் இளம்பெண். நாட்டின் பொருளாதார அமைப்பு சீர்குலைந்து போனால் என்ன செய்வது என்று சிந்தித்ததன் விளைவுதான் இந்த 'பணமில்லா வாழ்வு' பரிசோதனை என்கிறார்.
ஜெர்மனியைச் சேர்ந்தவர் க்ரேடா டெளபர்ட் (30). இவர் பத்திரிகைகளுக்கு செய்தி மற்றும் கட்டுரைகளை எழுதிவருபவர். பணமே இல்லாமல் ஓராண்டு முழுக்க வாழ்ந்து பார்க்க வேண்டும் என்று நினைத்த அவர், உடனே அதை செயல்படுத்தவும் செய்தார்.
இதுகுறித்து அவர் கூறும் போது, "பணமே இல்லாமல் வாழ எனக்கு நிறைய சவால்கள் இருந்தன. மாற்று உள்ளாடை களும், கழி வறைகளும்தான் முக்கிய சவால்களான இருந்தன. அருகிலிருந்த ‘செகண்ட் ஹாண்ட்' கடைகளில் பண்ட மாற்று முறையில் எனக்குத் தேவையான உடை களை வாங்கினேன். மக்கள் ஒன்றாக இணைந்து பயிர் செய்யும் பொதுத் தோட்டத்தில் காய்கறி கள் பயிரிட்டேன். விடுமுறைக் காலத்தில் பார்சிலோ னாவுக்குச் செல்ல 1,700 கிலோமீட்டர் தூரத்தை 'லிஃப்ட்' கேட்டே கடந்தேன். அவ்வளவு ஏன், எனக்கான ஷாம்பூவைக் கூட நானே தயாரித்துக் கொண் டேன்" என்றார்.
தன் ஓராண்டு அனுபவத்தை ' ஒரு புத்தகத்தை எழுதியுள்ளார். மேலும் அவர் கூறும்போது, "அளவில்லா வளர்ச்சியைக் கருத்தில் கொண்டு நமது பொருளாதாரத் திட்டங்கள் தீட்டப்படுகின்றன. ஆனால் நமது இயற்கை குறிப்பிட்ட அளவுக்குத்தான் வளங்களைக் கொண்டிருக்கிறது. ‘இன்னும் அதிகம், இன்னும் அதிகம்' என்ற மந்திரம் நம்மை வெகுதூரத் திற்கு அழைத்துச் செல்லாது" என்கிறார்.
இந்த ஓராண்டில் புதிய ஹிப்பிகள், சுற்றுச்சூழலியளா ளர்கள், 'ப்ரெப்பர்' என்று அழைக் கப்படுகிற எதிர்காலத்தில் ஏற்படக் கூடிய பேரழிவை உணர்ந்து தற்போதே உணவுப் பொருட்கள் முதற்கொண்டு சேகரிப்பவர்கள் போன்றோரைச் சந்தித்து க்ரேடா டெளபர்ட் உரை யாடியிருக்கிறார்.
"இந்த ஓராண்டில் நான் கற்றுக்கொண்டதை வாழ்வில் நடைமுறைப்படுத்த முயற்சிக் கிறேன் என்றார்.
அரசுப் பள்ளி ஆசிரியர்கள் தம் பிள்ளைகளைத் தனியார் பள்ளிகளில் சேர்ப்பது வெட்கக்கேடு! - இமையம் பேட்டி
எளிய மக்களின் வாழ்வை அவர்களுடைய மொழியிலேயே தந்து சமகாலத் தமிழுக்குச் செழுமை சேர்த்த படைப்பாளிகளில் முக்கியமானவர் இமையம். ‘கோவேறு கழுதைகள்’, ‘செடல்’, ‘மண்பாரம்’ எனத் தன்னுடைய படைப்புகள் வெளியாகும் போதெல்லாம் தமிழ் இலக்கிய உலகில் அதிர்வுகளை உருவாக்குபவர் இப்போது பொதுப் பள்ளிகளின் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றி மேடைகளில் பேசி அதிரவைக்கிறார்.
அரசுப் பள்ளியில் ஆசிரியராகப் பணியாற்றும் இமையம் கல்வித் துறைக்கு உள்ளிருந்தே கொடுக்கும் கலகக் குரல் ஆசிரியர்களோடு, கல்வித் துறையோடு, பெற்றோர்களோடு என நம் ஒவ்வொருவரின் மனசாட்சியுடனும் உரையாடுகிறது.
அரசுப் பள்ளிகளின் தொடர் வீழ்ச்சிக்கு எது அடிப்படைக் காரணம் என்று நினைக்கிறீர்கள்?
ஆசிரியர்களோட பொறுப்பற்றத்தனம், அதிகாரி களோட அக்கறையின்மை, தனியார் பள்ளியில, அதுவும் ஆங்கிலத்தில படிச்சாதான் வேலை கிடைக்கும்கிற பெற்றோர்களோட மூடநம்பிக்கை எல்லாமும்தான் இதுக்குக் காரணம். ரொம்ப அடிப் படையா சொல்லணும்னா, அரசுப் பள்ளின்னா தரமற்றது, அரசு மருத்துவமனைன்னா தரமற்றது, அரசு நிர்வாகம்னாலே தரம் கெட்டது அப்படிங்கிற எண்ணம் சமூக உளவியலா இங்கே உருவாயிடுச்சு.
அப்படியென்றால் அரசு முக்கியமான காரணம் இல்லை என்கிறீர்களா?
நிச்சயமா அரசுதான் முக்கியமான காரணம். கல்வி அமைச்சர் பள்ளிக்கூடங்களை ஆய்வு செய்தார்ங்கிற செய்தியைப் படிச்சு எத்தனை வருஷங்கள் இருக்கும் ஞாபகப்படுத்திப்பாருங்க. அட, தொடக்கக் கல்வி இயக்குநர், அரசு செயலர்கள்கூட பள்ளிக்கூடங்களுக்கு ஆய்வுக்குப் போறதில்லையே? ஆசிரியர்களுக்கு பய உணர்வு இல்லை. அதிகாரிகளுக்கும்தான். அரசு எதுவும் செய்யாது, நிர்வாகம் எதுவும் செய்யாதுங்கிற நம்பிக்கை. அதுதானே உண்மையும்?
தனியார் பள்ளிகள் பெருக்கத்துக்கு எது முக்கியக் காரணம் என்று நினைக்கிறீர்கள்?
ஆங்கில மோகம்.
ஆங்கில மோகம் மட்டும்தானா காரணம்? தனியார் பள்ளிகளைப் பெற்றோர்கள் சும்மா நாடிப்போக வில்லையே? ஓரளவுக்கேனும் அங்கு உத்தரவாதப் படுத்தப்படுகிறது இல்லையா?
ஆங்கில மோகம் முக்கியமான காரணம். கல்வியில மட்டும்தான் மோகம் இருக்குன்னு சொல்ல முடியாது. நம்மோட நடை, உடை, பாவனை, பேச்சு, செயல், வாழ்க்கைமுறை எல்லாத்திலுமே ஆங்கில மோகம் இருக்கு. தன்னோட குழந்தை தாய்மொழியில பேசறத விரும்பாத தாய்மார்கள் இன்னைக்குப் பெருகிட்டாங்கங்குறதுதான் உண்மை. கொடுமை என்னன்னா தனியார் பள்ளிகள்ல படிக்குற புள்ளைக்கு ஆங்கிலமும் தெரியலை; தமிழும் தெரியலை.
உலகத் தரமான கல்வியைக் கொடுக்குறோம்னு சொல்ற தனியார் பள்ளிகள்ல எத்தனை பேருக்கு முறையா ஆங்கிலத்தில பேச தெரியும்? ஒரு கடிதம் எழுதத் தெரியும்? மொதல்ல உலகத் தரம்னு சொல்லி விளம்பரப்படுத்துறாங்களே அப்படின்னு ஒண்ணு இருக்கா? எல்லாம் கல்வியைத் தவறான பொருள்ல புரிஞ்சுகிட்டதால ஏற்பட்ட விளைவு.
ஆனால், நடைமுறையில் ஆங்கிலத்துக்கு என்று சமூகத்தில் ஒரு மதிப்பு இருக்கத்தானே செய்கிறது?
சர்வதேச அளவுல கல்வியாளர்கள், உளவியல் அறிஞர்கள் எல்லாருமே தாய்மொழி வழிக்கல்விதான் சிறந்ததுன்னு சொல்றாங்க. ஒரு விஷயத்தைப் பிற மொழியில படிச்சிப் புரிஞ்சிக்கிறதைவிட தாய்மொழியிலதான் எளிதா புரிஞ்சிக்க முடியும்ன்னு சொல்றாங்க. அது அறிவியல்பூர்வமான உண்மையுங்கூட. ஆங்கிலம் நமக்கு எதிரியில்லை. அரசுப் பள்ளிகள்ல படிக்குற புள்ளைங்க ஆங்கிலம் பேசுறது இல்லையா என்ன? ஒரு விஷயத்தைப் புரிஞ்சுக்கணும்.
ஆங்கிலம் ஒரு மொழி; அவ்வளவுதான். அதுவே, அறிவு இல்லை. எந்தச் சமூகத்திலேயும் திறமைக்குத்தான் முன்னுரிமை. பேசுற மொழிக்கு இல்லை. ஆங்கிலம் தெரிஞ்சாலே நாம அறிவாளி, நமக்கு எல்லாம் கிடைக்கும்னு நாம நம்புறது நம்மளோட கற்பனை. காலனியாதிக்க அடிமை மனோபாவத்தோட வெளிப்பாடு.
உலகமயமாக்கச் சூழலில் ஆங்கிலம் இல்லா விட்டால் பிழைக்க முடியாது என்ற கூற்று திரும்பத் திரும்பச் சொல்லப்படுகிறதே?
ஆங்கிலம் தெரிஞ்சாதான் உலகத்துல பிழைக்க முடியும்ன்னு நம்புற மாதிரி முட்டாள்தனம் வேறு எதுவும் கிடையாது. இன்னைக்கு உலகத்தில தொழில்நுட்பத்திலேயும் பொருளாதாரத்துலேயும் மேலோங்கி இருக்கிற ஜப்பான்ல, சீனாவில இப்படிச் சொன்னீங்கன்னா சிரிப்பாங்க. அங்க எல்லாமே தாய்மொழியிலதான் படிப்பு. இந்தியாவுல தனியார் பள்ளிகள், தனியார் கல்லூரிகள் அப்படியொரு பொய்யைப் பரப்புறாங்க. காரணம், அதுலதான் அவுங்க பிழைப்பு இருக்கு!
அப்படியென்றால், எது உண்மையான கல்வி என்று சொல்கிறீர்கள்?
தெரிஞ்சுக்குறது. சுய சிந்தனையை வளர்த்துக் குறது, சமூகத்தைப் புரிஞ்சிக்குறது, சமூகத்தோட இணைஞ்சு வாழக் கத்துக்குறது, அறிவியல் மனப்பான்மையை, வரலாற்று மனப்பான்மையை வளர்த்துக்குறது, இயற்கையைப் புரிஞ்சுக்குறது, இயற்கையோட தன்மைக்கேற்ப வாழ, பழகக் கத்துக்குறது... இதெல்லாம்தான் கல்வி.
எந்த வகையில் சமூகத்தைப் படிக்க அரசுப் பள்ளிகள் முக்கியம் என்கிறீர்கள்?
ஒரு குழந்தைக்கு இடம் எவ்வளவு முக்கியம்னு உளவியலாளர்கள்கிட்ட கேளுங்க சொல்வாங்க. ஒவ்வொரு அரசுப் பள்ளிக்கூடமும் குறைஞ்சது, பத்து ஏக்கர் நிலப்பரப்பில் அமைஞ்சிருக்கு. இட வசதி, வெளிச்சம், காற்றோட்டம் உள்ள இடமா இருக்கு. கல்வி ஒரு உரையாடல். அரசுப் பள்ளிக்கூடங்கள்லதான் மாணவருக்கும் ஆசிரியருக்குமான உரையாடல் சாத்தியம். சமூகங்கிறது பல முகங்களை, பல குரல்களை உள்ளடக்குனது இல்லையா, அப்படிப் பல முகங்களையும் குரல்களையும் அரசுப் பள்ளிகள்லதானே பார்க்க, கேட்க முடியுது?
அரசுப் பள்ளிக்கூடங்கள்ல பிரச்சினைகள் இல்லாமல் இல்ல. ஆனா, தனியார் பள்ளிகளைவிட மோசம் இல்லை. அரசுப் பள்ளிக்கூடங்களோட ஆக்கபூர்வமான செயல்பாட்டுக்கு உதாரணம்தானே அப்துல் கலாமும், மயில்சாமி அண்ணாதுரையும்? அட, நீங்களும் நானும் எங்கே படிச்சு வந்திருக்கோம்?
நீங்கள் இவ்வளவு பேசுகிறீர்கள். ஆனால், ஓர் ஆய்வு சொல்கிறது… அரசுப் பள்ளி ஆசிரியர்களின் குழந்தைகளில் 70% பேர் தனியார் பள்ளிகளில் படிக்கின்றனர் என்று. இதற்கு என்ன சொல்கிறீர்கள்?
நீங்க சொல்றது 100% உண்மை. பெரிய வெட்கக்கேடு இது. தன்னையே கேவலப்படுத் திக்கிறோம்ங்கிற அறிவுகூட இல்லாமதான் இந்த வேலையைச் செய்யுறாங்க. மொதல்ல அரசுப் பள்ளியைப் புறக்கணிச்சது, தரமில்லைன்னு சொன்னது, தனியார் பள்ளிகளை உருவாக்குனது, எல்லாமே அரசுப் பள்ளி ஆசிரியர்கள்தான். அரசுப் பள்ளி வீழ்ச்சிக்கு ஆசிரியர் சமூகம் முக்கியமான காரணம்.
அரசுப் பள்ளி ஆசிரியர்களின் இந்தப் போக்குக்கு அப்படி என்னதான் காரணம்? ஒருவேளை உங்களுக்கு வேறு ஏதேனும் பிரச்சினைகள் இருக்கின்றனவா?
ஆமாம், நானும் ஆசிரியர்தான்; என் மனைவியும் ஆசிரியர்தான். ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து மாசம் லட்ச ரூபாய் சம்பாதிக்கிறோம். நூறு ரூபாய்க்கு இந்த நாட்டுல மக்கள் எவ்வளவு கஷ்டப்படறாங்கன்னு நேர்ல போய்ப் பார்த்தோம்னா நாங்கள்லாம் பிரச் சினைங்கிற வார்த்தையையே உச்சரிக்கக் கூடாது. ஆசிரியர்களுக்கு அப்படி என்ன பிரச்சினை? உண்மையைச் சொல்லணும்னா அதிக சம்பளம் வர்றது பெரிய பிரச்சினை.
மனை வாங்குறது, வீடு கட்டுறது, வாடகைக்கு விடறது, வட்டிக்கு விடறது, நாட்டுலேயே எது சிறந்த பள்ளி, கல்லூரின்னு விளம்பரம் வருதோ அதுல கொண்டுபோயி தங்களோட பிள்ளைகளைச் சேர்க்குறது, மேலும்மேலும் வருமானத்தைப் பெருக்கிக்க யோசிக்குறது இதெல்லாம் அடுத்தடுத்த பிரச்சினைகள். நான் கேட்டுக்கிறதெல்லாம் ஆசிரியப் பணியைக் கடவுளுக்கு அடுத்த நிலையில வைச்சுப் பார்த்தெல் லாம் நாம நடந்துக்க வேணாம், வாங்குற சம்பளத்துக்காகவாவது உண்மையா உழைங்கங்குறதுதான்.
சரி, அரசுப் பள்ளிகளை எப்படி மீட்டெடுப்பது?
அரசுப் பள்ளிகள மீட்டெடுக்க முடியாதுன்னு ஒண்ணும் இல்லை. அரசு நெனச்சா ஒரு வருஷத் துல சரி செய்ய முடியும். மக்களாலேயும் மீட்க முடியும். அரசுப் பள்ளி பொதுச் சொத்து. அதைப் பாதுகாக்கிறது நம்ம ஒவ்வொருத்தரோட கடமை; இலவசமாக் கல்வி கெடைக்கும்போது-ஏன் பணம் கொடுத்துவாங்கணுங்கிற எண்ணம் உருவாகணும். ஆசிரியர்களாலேயும் முடியும். இன்னைக்கும் ஆசிரியர் தொழிலை ஒரு தவமா செய்யுறவங்க இருக்காங்க. அவங்க மேல எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு. இந்த அமைப்பை அழிஞ்சுட விட மாட்டாங்க.
சரி, அரசுப் பள்ளியோ, தனியார் பள்ளியோ… படிப்புதான் சோறு போடும் என்ற எண்ணத்தையும் கல்வியைப் பிழைப்புக்கான கருவியாகப் பார்க்கும் மனோபாவத்தையும் எப்படி மாற்றுவது?
எல்லாத் தொழிலுமே முக்கியம்தான். மருத்துவர் ஒரு சமூகத்தில் எவ்வளவு முக்கியமோ அதே அளவுக்கு விவசாயி முக்கியம். ஆனா, இது ஏன் நமக்கு உறைக்கலை? மருத்துவரும் பொறியிய லாளரும் மட்டும் ஒரு சமூகத்தில் இருந்தா போதுமா? அவுங்க சோறு எப்பிடிச் சாப்பிடுவாங்க? தொழில்ல ஏற்றத்தாழ்வு இல்லங்கிற எண்ணம் வந்தா-நமக்கு படிப்பு மட்டுமே சோறும் போடும்ங்கிற எண்ணம் வராது. கல்விங்குறது அறிவை விருத்திப்
பண்ணிக்குறது. எந்தத் தொழிலுக்கு நாம போனாலும் நாம படிக்குறது ஏதோ ஒரு வகையில உதவத்தான் செய்யும். அதுக்காகப் படிப்பைப் பிழைப்புக் கருவியா மாத்திடுறது பிள்ளைகளைப் பணம் சம்பாதிக்குற இயந்திரமாக்குறதுக்குச் சமம். இந்த எண்ணத்தை மாத்துற வேலையையும் நாம பள்ளிக்கூடத்துலேர்ந்துதான் ஆரம்பிக்கணும்!
- சமஸ்,
தொடர்புக்கு: samas@thehindutamil.co.in
தொடர்புக்கு: samas@thehindutamil.co.in
Subscribe to:
Posts (Atom)